നഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു മനസ്സിന് പറയാനുള്ളത്

കവിതയോട് പ്രണയം തോന്നാം...
അത് എഴുതിയവരോടാണെങ്കിലോ?!
നിന്റെ
വിരലുകളുടെ വഴക്കത്തിൽ
വഴുതി വീണ വരികൾക്കിടയിൽ
വഴിയറിയാതലയുന്നുണ്ട്,
ഒരു ചെറിയ വലിയ മനസ്.
അതിനു നീ വഴി കാട്ടി കൊടുക്കുക...
നിന്റെ വരകളുടെ വടിവൊത്ത വളവുകളിലൂടെ,
അക്ഷരങ്ങളായി,
വാക്കുകളായി,
വാക്യങ്ങളായി...
പുറത്തേക്കുള്ള വഴിയല്ല,
നിന്റെ അകത്തേക്കുള്ളത്...
കാരണം,
കവിതയോടല്ല,
പ്രണയം കവയിത്രിയോടാണ്...

വിട

ഇല്ല...
എന്റെ അരികിലെ നിന്നെ ഞാൻ  കാണില്ല.
നിന്റെ കണ്ണീരിന്റെ ചൂട് ഈ കാലുകളറിയില്ല.
നിന്റെ ഹൃദയം നിലയ്ക്കുന്നത് ഈ കാതുകൾക്ക് കേള്ക്കില്ല.
നിന്റെ ചിത കത്തുന്ന ചൂര്
അറിയാൻ എനിക്ക് നേരമില്ല.
പക്ഷേ,
വേദനയുണ്ട്...

ഇപ്പോൾ,
എന്നെ തിന്നുന്ന ഈ ചിത കെടുത്താനുള്ള കണ്ണീർ  നിന്റെ കണ്ണുകളിലില്ലേ?!